Author: बसन्त महर्जन

प्वाथय् बोधिसत्व घाना / छम्ह मां / प्रसव वेदनाय् दु

वंगु दँया भिन्तुना कापः / दँल्याः जक हिलाः / हाकनं प्यनातः थेंं / ल्यनाच्वना जिके ।

अति भो गधा सुताइ / मान्छे हुनुको अर्थ नै रहेन / गधा गधा नै हो / किन कि गधाले सपना देख्दैन
र त गधा गधा नै रह्यो ।

यक्व द्यने धुन गधा थें / मनू जुयाया अर्थ हे मन्त / गधा गधा हे खः / छाय्धाःसा गधाया म्हगस म्हनी मखु

अनेकौं आकृति बनाउँदै विचार बाढी भई बग्छ / विचारको बाढीमा बग्दै मान्छेहरु बाँच्छन् ।

चिसो आगोले पोलेको म / बिजुली चम्कँदा पनि तर्सन्छु / विचरा म, /कति निरीह !

उत्सव मनाउनेहरू मनाइरहे छन् / उनका खुसीहरू चर्का छन् / प्रचारप्रसार पनि उनैको छ

भुइँचालोले / गर्लम्मै ढालेको थियो,
हजारौं घर / र / सयौं मठ–मन्दिर / अनि एउटा धरहरा पनि ।

जिउन चाहने मलाई / स्वीकार्य छैन बधशाला

कोरोनाको अन्त्य कहिल्यै हुन्न रे / यति झूठ कोही किन बोल्छ ?

मेरो मृत्युको घोषणा गर्न / पर्खिरहेकालाई के थाहा / म कहिले मर्छु । /
मलाई थाहा छ /म कहिले मर्छु ।

बाहन जतिसुकै कुदोस् / वा / जतासुकै जाओस् / मात्र बाहन हो ।

तिमी बोल्यौ / म बोलें / न मैले सुनें / न मलाई सुन्यौ